Kırk beş yıl önce bu sabah 12 EYLÜL!
Sıkıntılı,üzücü olayların yaşandığı günlerin perşembe gecesi ne yaptık bilmiyorum. Hatırladığım oldukça geç yattığımız. Ev arkadaşım Hülya Kız Meslek Lisesi Müdürlüğü görevine yeni başlamıştı ,okulunu yeni eğitim öğretim yılına var gücüyle hazırlıyordu, akşam geç saatlerde eve dönüyordu. Ben köy ortaokulunda güz dönemi bütünleme sınavları ile uğraşıyordum. Matematik dersinden bütünlemeye kalan teyze oğlumu getirmiştim, matematik öğretmeni arkadaşımdan rica etmiştim sınavlara kadar ders çalışması için.
Hülya ve ben her zamanki gibi erken kalktık o cuma sabahı. Arkadaşımın ilk işi radyoyu açmak oldu yine ama sesi oldukça kısık,evde misafir çocuğu uyandırmamak için. Mutfakta acele kahvaltı hazırlarken radyodan gelen sesten sadece "banka faaliyetleri durduruldu"cümlesini anlayabildim. Sabah telaşesi birbirimize soramıyoruz bile. Hızla hazırlandık benim öğrencisi olmayan sınava köy ortaokuluna yetişmem lazım...(Sınav takvimi yaparken tüm dersler takvimde yer alırdı. O dersten bütünleye kalan öğrenci olmasa da. Nakil öğrenci gelirse,o dersten bütünleme kalmışsa diye ince düşünülürdü. Sabah ya da öğle sınav saatinde okulda olunur belli süre bekledikten sonra tutanak tutulup öğrenci yoktur yazılır imzalanırdı.)
Her iş gününde olduğu gibi hızla evden çıktık. ( Evimiz yanyana üç apartmandan sağ baştaki. Dördüncü kat,çatıkatı . Ömrümün en güzel anılarını yaşadığım mavi köşküm)İkinci apartmandan geçtik üçüncüsü apartmanın birinci katı camından hızlıca tak tak sesleri dönüp baktık . Çok sevdiğimiz dostumuz İlköğretim Müdürü Cemil bey camda; Allah Allah niye evde bu saatte saniyeler içinde akıldan geçiş, mesai saatlerine en uyan ve uyduran en disiplinli idareci! Pencereyi aralayıp alçak sesle sesleniyor bize "Nereye öğretmenler? Biz de en saf halimizle okulaaa diyoruz" "Darbe oldu,duymadınız mı ?" Biz yine saf hayırrr diyoruz ve gidelim diyoruz birbirimize. Cemil bey hadi gidin bakalım Yüzbaşı Ömer bey Kaymakamlık makamında mı bakın diyor bize. Darbe görmemiş biz saf öğretmenler iki sokak geçip hükümet caddesine varıyoruz. Bir adım atıyoruz,asker karşımızda. Nereye diyor,biz yine saf öğretmenler okula diyoruz. Asker darbe oldu , yasak! sokağa çıkmak diyor,dönün evinize. Ne oluduğunu pek anlayamadan kimsenin olmadığı sokaklardan eve dönüyoruz. Gündüz pek yayın yapmayan tek TRT kanallı televizyonu açıyoruz Kenan Evren ve komutanlar ellerinde bildiri habire konuşuyor... Anlamaya çalışıyoruz ;o faaliyet durduruldu,bu faaliyetler durduruldu,şu yasak bu yasak. Şaşkınız ,heyecanlıyız ne olup bittiğini anlayamıyoruz....Evde yalnız oturamadık gün boyu ev sahiplerimizle olduk. İki elti,çocukları ve biz kocaman aile olduk, birbirimize sarıldık.
O kırbeş yıl sürecek karanlık günlerin ilk günlerinde bize ışık oldular minnetle anıyorum...
Arzu Sarıyer 12 Eylül 2025
https://gkedeniz.blogspot.com/2012/09/eylulum.html?m=0&fbclid=IwZXh0bgNhZW0CMTEAAR6JrY00TrVnZj00wrJzBrMdc7-WRpSO-6a3ljWjrWu7CNf3cU1_g3xY2xyeQg_aem_0mFkA_6ogaTFYdV3XTLaTw
DEFNELER ÖLMEZ
Bir mevsim var ki üşütür yeşilliğimi
Ben geceyle gündüzü bilirim yılları değil.
Ölümsüzlüğü getirdim kıyılarınıza
Düşlerimde hep uzak denizler... Kıyılar...
Gidemem, bağlıyım toprağıma.
Dalımla yaprağımla, ben
Bir savaş simgesiyim oysa
İnsan kardeşlerimin gözünde!
Utkular düşleyen başlar için
Bir çelenk!
Savaşlar, soykırımlar gördük,
İskenderler, Sezarlar,
Ne atlar kaldı onlardan, ne meydanlar...
Gittiler, yıkılıp birer birer,
Biz kaldık.
En kıraç topraklarda tutunduk,
Biz defneler.
Dal kırılır, yaprak dökülür
Ölür mü acılara katlanmasını bilenler,
Direnenler tüm kırımlara karşı...
Ölmez sevgiden yana olanlar
Defneler ölmez!
(Cide, 1978)
Kulağımız Kirişte adlı şiir kitabından 1983
Bütün Şiirleri 1927-1991(Çınar Yayınları)
Rıfat ILGAZ
