Bugün 19 Mayıs Atatürk'ü Anma Gençlik Ve Spor Bayramı ,Atatürk 'ün bağımsızlık savaşımıza başlatmak için Samsun 'a ayak bastığı günün 101. yıl dönümü.Bu tarihi gün gençlerimiz bayram olarak armağan edilmiştir.KUTLU OLSUN. Corona Virüs salgını bu yıl izin vermiyor hiçbir bayramı dışarıda,alanlarda kutlamaya.23 Nisan Ulusal Egemenlik Çocuk Bayramını evlerde.balkonlarda kutladık.Gençlik ve Spor Bayramımızı da evlerde.balkonlarda kutlayacağız.Gençlerimizi sanal alemde canlı yayınlarda izleyeceğiz...
Tarihe bu notu düştükten sonra on beş yıl önce bugünü anlatmak istiyorum.Yıllarca yazmak istediğim ama bir türlü yazamadığım bir 19 mayıs gecesi ve gündüzü...
18 mayıs 2005 akşamı yaşadığım kentte hummalı bayram ve festival hazırlıkları vardı.Hem yerel yönetimde hem de dernek yönetimde görev aldığım için çalışmalarda oradan oraya koşturuyordum.(emekli öğretmendim) O gece çalışmalar bittiğinde öğretmen arkadaşım yanıma geldi üzgün "Haberin var mı Nesrin Öğretmeni kaybetmişiz"dedi.Önce anlayamadım ne .neden soruları peşe peşe geldi.Ne kadar gereksiz bu sorular;bir buçuk yıl önce Nesrin Öğretmene öğrencisi doktor ne kadar yaşayacağını söylemişti onulmaz hastalıktan.Direnmişti Nesrin öğretmen neredeyse söylenenin üç katı uzatmıştı yaşamını...Belki o yüzdendi bu sorular.Koşa koşa eve gittim ,eşim haberi almış yola çıkmak için beni beliyordu.Hemen yola çıktık on beş dakikalık yolda birlikte yaşadığımız on beş yıllık dostluğun anıları geçiyordu gözlerimizden.En çok da yaz tatillerimizde deniz kıyısı buluşmalarımız.Gök kuşağı renklerde şemsiyeyi sahide gördük mü çığlık atardı bizim kızlar "Pelinler de burada" haykırışları.Bütün gün onlar oynamaya ,biz sohbete doyamazdık Gecelerde de sofralarda buluşurduk...Anaokulundan liseye uzanan arkadaşlıktı çocuklarımızın arkadaşlıkları.Nesrin öğretmen çocuklarına melek anne olduğu gibi öğrencilerine de melek matematik öğretmeni idi. Eşlerimiz beden eğitimi öğretmeni branşdaştılar.
Nesrin ve Ali Öğretmenlerin evine vardığımızda ev hole kadar öğretmen dostlarla dolu idi .Herkes sessizce gözyaşlarını gizleyemiyordu birbirinden.Her zaman sevecen, vakur anneciği son dakikalarını anlatıyordu Nesrin Öğretmenin...Gece yarısını geçtiğinde, gün 19 mayıs gününe evrildiğinde evde yola çıkma telaşı vardı.Yol Bodrum Mumcular köyüne; Ali beyin doğup büyüdüğü köye,Nesrin öğretmenin çok sevdiği topraklara.Nesrin öğretmenin bedeni sonsuzluk uykusuna orada yatırılacaktı.Cenaze arabası ambülans önde sayısını unuttum çok sayıda özel araç şafak sökmeden köy yoluna vardı.Köy sessizliğine bozan uzaktan gelen davul sesleri ve köpek sesleri idi.Köpek seslerine evet de davul seslerine anlam veremedik.Mumcular aklımda kaldığı kadarı ile üç mahallenin merkezi idi.Ata evine vardığımızda Ali Öğretmenin gözleri görmeyen anneciği .kardeşleri.yeğenleri.yakınları sessiz bekliyorlardı.Kimse kimsenin gözüne bakamıyordu ,hıçkırıklar her gelenle artıyordu.Yakındaki camiden sabah ezan sesi yükseldiğinde uzaktan gelen davul sesi yok oldu.Davulun sırrını sabah gün ışırken sorup öğrendik.Karşı mahallede düğün varmış, adetleri gereği sabaha kadar davul çalarmış.Cenaze geldiğinden haberleri olmamış,olsaymış davulu hemen sustururlarmış...Gün doğarken evde odalara tepsilerle kahvaltılıklar gelmeye başladı; nerede,nasıl hazırlandığını anlayamadık.Yumurtalar haşlanmış,zeytin ,peynir ,ekmek ve çay konulmuş.Herkes isteksizce üç beş lokmayı birer bardak çay ile aldı, yutmaya çalıştı.
Her bakışta Nesrin Öğretmenin gamzeli yanakları ve gülen gözlerini görüyorduk.Her ölüm erkendi ,daha yarım asra varamayan Nesrin Öğretmen için daha da erkendi.
Sabah olmuştu.sesiz bekleyiş sürüyordu,başka dünyaya uğurlama töreni öğle namazından sonra olacaktı.Bütün gece oturmaktan ayaklarımız şişmişti. Dostlarla köy içinde üç beş adım yürüdük, kan dolaşımını rahatlatmak için. Yolda rengarenk giysilerle kızlı erkekli ortaokul öğrencileri gördük. Ellerinde bayraklar,ayaklarında spor ayakkabıları .İşte o anda aklımız başımıza geldi ;bugün 19 Mayıs Atatürk 'ü Anma Gençlik ve Spor Bayramı.bu çocuklar güle oynaya bayram törenine gidiyorlardı,beden eğitimi öğretmenleri onları aylar öncesinden hazırlamıştı bugün için...
O gün 19 Mayıs 2005 de yıllarca dost beden eğitimi öğretmenleri ;Nesrin öğretmenin eşi, eşim ve arkadaşları görev süreleri içinde ilk kez çelenk töreni ve stadyumda değillerdi .Nesrin Öğretmen için son görevdelerdi...
On beş yıldır bu geceyi ve gününü düşünür sevgi ile anarım sevgili Nesrin öğretmen dostumu,mekanı cennet olsun.Çok güzeldin ,çok güzel birliktelikler yaşadık,güzel anılarımız kaldı Didim Mavişehir'de,Sarayköy'de,Denizli 'de...
Arzu Sarıyer
Ah! Ne güzel günlerdir öğretmenlik günleri...
YanıtlaSilNe çok anı var değil mi acı ,tatlı Ali Zafer Bey...
Sil