SAİT FAİK ABASIYANIK

"Hikâyelerimde şiir kokusu var diyorsunuz. Bir iki tane de şiir yazdım, içinde hikâye kokusu var dediler. Demek ki ben ne hikâyeciyim ne de bir şair. İkisi ortası acayip bir şey. Ne yapalım beni de böyle kabul edin.” Sait Faik Abasıyanık

Ölüm yıldönümünde saygı, sevgi ve özlemle anıyorum...11 Mayıs 1954

Fotoğraf Burgazada Sait Faik Müzesi

MEKTUP

Vapurun dümen yerinde çaldığım ıslık

Yağmurlu güvertedeki türküm

Sana yaklaşmaya vesiledir

Yoksa canım, seni unutmak için değil.

Senden sonra ancak anlaşılır

İnsanoğluna öğretilen yalanlar.

Senden sonra anlaşılır ancak

Boşluğu her şeyin.

Seninle beraberdir dolu kadehler

Şaraplar seninle aziz

Cigaralar seninle tüter

Ocaklar seninle yanar

Yemekler seninle yenir.

II.

Senden bahis açılmadıkça susmak isterim

Senden bahis açılmaya vesiledir.

Kınalıada, vapur, deniz, yunus

Şimdiye kadar neden gökyüzü değildi

Niye böyle oldu

Neden kitapları severdim?

Bu şehirde ikimiz birden nefes alıyoruz

Yoksa neye yarardı bu garip şehir?

Burada senin doğduğun bana malumdur

Yoksa sever miydim minareleri

Süleymaniye’yi?

Sen gâvur olduğun halde.

Sait Faik Abasıyanık

Arkadaş

Bugünlerde bir akşam, şehrin aynalı gazinosuna ve aynaların içine

Selim-i salis gibi oturacağım.

Önümde rakı... dışarda akşam. akıntı, kayıklar ve gelip geçen...

Meyhanenin kapısından, iki elini gözüne siper edip bakan birisi;

'' Bu herif aşık '' diyecek.

Saçları perişan, dudakları mürekkepli, hali bencileyin serseri bir kızı

Büyük bir sandal

- Akıntının içinden çekip

Rakı kadehimle benim arama bırakacak

Diyeceğim:

'' Bu akşam değil bir başka akşam seni alıp bir kocaman şehre götüreceğim:

''O şehirde toprak çoktan patlamıştır;

''Yıkılmıştır bildiklerim;

''Kocaman cepheleriyle borsalar, saraylar, kimbilir belki de mahkemeler, zindanlar...

''Masaldır artık

''Onların kahramanlığı, onların merhameti, onların fazileti...

Ezanlar, mevlütler, harbler, taburlarla kahramanlar...

Kafam alkolsüz, ellerim kelepçesiz,

Seni bir akşamüstü, Sotiraki' nin gazinosundan

Rakı kadehimle benim aramdan alıp

Altın akşamların sarı çocukların tırmandığı

Kuşların öttüğü ve yemişlerin yendiği

Hudutsuz ve çitsiz,

Perisiz ve cinsiz,

Kümessiz ve evsiz

Hasılı numarasız

Bir memlekete götüreceğim.

İstasyondan iner inmez

Seni metrolar başka beni başka tarafa götürsün. Zararı yok!

Yalnız yine böyle kumral akşam üstleri

Yapayalnız kaldığım kasım akşamları

Buruşuk manton, dağınık saçların;mürekkepli ağzın ve hemşire çehrenle

- Ayaklarını bir sandalyeye dayayıp-

Bana iki satır birşey söyleyeceksin:

''Bugün ne yaptın, çalıştın mı? ''

İstersen sonra kalkar, gezmeye gidersin

Bensiz...

Sen bilirsin.

Sait Faik Abasıyanık